Gesiggestremdes en Captchas

Dis ‘n algemene verskynsel wanneer jy aansoek doen vir ‘n rekening vir ‘n webgebaseerde kommunikasieplatform soos e-pos of sosiale netwerke. Jy moet ‘n prentjiekode intik wat op jou skerm verskyn. Dit word gedoen om te keer dat ouens wat graag gemorspos op die internet rondstuur nie deur middel van outomatiese programatuur rekeninge op hierdie diensverskaffers se platform oopmaak nie. Die aansoekvorm moet deur ‘n menslike gebruiker self ingevul word wat die prentjiekode moet kan sien wat op die skerm verskyn.
Die groot probleem met hierdie grafiese verifikasiekodes, ook bekend as Captchas, is dat baie mense wat sukkel met sigprobleme en veral diegene wat van spraakprogramme gebruik maak nie hierdie prentjiekodes kan lees nie. Sommige van hierdie diensverskaffers het wel ‘n soort oudio captcha vir sulke mense, maar die woorde wat jy moet intik word dikwels in ‘n hele sin versteek. Hoe op aarde moet ons raai watter is die regte kodewoorde? Julle moet eerder daaraan dink om die kodewoorde net so in die klankgreep te sit en dit nie tussen ander woorde te versteek nie.
Ek wonder of daar al mense daar buite is wat al ‘n oplossing vir hierdie soort probleem gekry het? Kan die diensverskaffers nie eerder daaraan dink om eerder vir nuwe aansoekers ‘n e-pos te stuur met ‘n bevestigingskakel nie? WordPress.com doen dit aalreeds met hulle nuwe aansoekers wat ‘n rekening en ‘n blog wil oopmaak. Ek is dankbaar dat hulle nie captchas van my gevra het nie, anders sou hierdie blog nie moontlik gewees het nie.
Hopelik sal die dag gou kom dat ons as gesiggestremdes in die privaatheid van ons eie kamer ons rekeninge vir Facebook, Twitter, Gmail en ander dienste self kan oopmaak in plaas daarvan om iemand te vra om ons te help daarmee en so ‘n persoon toe te vertrou met jou wagwoord, en ander persoonlike besonderhede.